The Influence of Self-Efficacy, Soft Skills, Personality, and Emotional Intelligence on Graduate Employability in Malaysian Technical University Network Institutions

Abstract

This study aims to evaluate the effects of self-efficacy (SE), soft skills, and personality on graduate employability (GE) among final year students in Malaysian Technical University Network (MTUN) institutions, with emotional intelligence (EI) as a moderating factor. Employability is defined as the ability to secure and maintain employment and adapt to the changing demands of the workplace. The research employs a quantitative approach to examine how SE, soft skills, and personality traits influence students' perceived GE. Emotional intelligence, which involves recognizing, understanding, and managing one's own emotions and those of others, is analysed as a moderating variable. Data will be collected through a structured questionnaire distributed to a sample of 370 undergraduate students from four MTUN institutions. The questionnaire will assess students' SE, soft skills, personality traits, EI, and perceived GE. Statistical analysis will be used to determine the relationships between these factors. The study's findings are expected to provide insights into the essential characteristics that enhance employability, guiding curriculum development to better prepare students for the job market. By identifying key factors that contribute to employability, the research aims to inform educational strategies, leading to more effective training programs, enhanced career services, and targeted interventions. Ultimately, this study seeks to contribute to the broader goal of improving graduate employability and ensuring that higher education institutions (HEIs) produce graduates who are well-equipped to succeed in their careers.

Kajian ini bertujuan untuk menilai kesan efikasi kendiri (SE), kemahiran insaniah, dan personaliti terhadap kebolehpasaran graduan (GE) dalam kalangan pelajar tahun akhir di institusi Rangkaian Universiti Teknikal Malaysia (MTUN), dengan kecerdasan emosi (EI) sebagai faktor pemoderasi. Kebolehpasaran didefinisikan sebagai keupayaan untuk mendapatkan dan mengekalkan pekerjaan serta menyesuaikan diri dengan tuntutan tempat kerja yang sentiasa berubah. Penyelidikan ini menggunakan pendekatan kuantitatif untuk mengkaji bagaimana SE, kemahiran insaniah, dan ciri-ciri personaliti mempengaruhi persepsi kebolehpasaran graduan dalam kalangan pelajar. Kecerdasan emosi, yang merangkumi keupayaan mengenali, memahami, dan mengurus emosi diri serta emosi orang lain, dianalisis sebagai pembolehubah pemoderasi. Data akan dikumpulkan melalui soal selidik berstruktur yang diedarkan kepada sampel seramai 370 pelajar sarjana muda dari empat institusi MTUN. Soal selidik ini akan menilai SE, kemahiran insaniah, ciri-ciri personaliti, EI, dan persepsi pelajar terhadap GE. Analisis statistik akan digunakan untuk menentukan hubungan antara faktor-faktor tersebut. Hasil kajian ini dijangka memberikan pandangan mengenai ciri-ciri penting yang meningkatkan kebolehpasaran graduan, sekali gus membimbing pembangunan kurikulum bagi menyediakan pelajar dengan lebih baik untuk pasaran kerja. Dengan mengenal pasti faktor utama yang menyumbang kepada kebolehpasaran, penyelidikan ini bertujuan untuk memaklumkan strategi pendidikan, menghasilkan program latihan yang lebih berkesan, perkhidmatan kerjaya yang ditingkatkan, dan intervensi yang disasarkan. Akhirnya, kajian ini berhasrat menyumbang kepada matlamat yang lebih luas untuk meningkatkan kebolehpasaran graduan dan memastikan institusi pengajian tinggi (IPT) menghasilkan graduan yang bersedia untuk berjaya dalam kerjaya mereka.